Z kolędą i opłatkiem, dziecięcymi występami dla całego grona uczniów, nauczycieli, pracowników szkoły i rodziców odbyło się spotkanie wigilijne w Szkole Podstawowej w Janczowej. Program artystyczny, przygotowany przez katechetkę Marię Bogdańską w wykonaniu młodszych uczniów uświetnił to niecodzienne spotkanie. Były jasełka, kolędy i pastorałki, a słowa, które płynęły ze sceny wprowadziły przybyłych w świąteczny nastrój. Na zakończenie przedstawienia dyrektor Maria Kogut podziękowała dzieciom za piękne przedstawienie i złożyła życzenia świąteczne i noworoczne dzieciom, rodzicom, nauczycielom oraz pracownikom szkoły.
Kolejną część spotkania stanowił smaczny poczęstunek przygotowany przez rodziców oraz rozmowy przy stole. W nastroju zadumy, refleksji i kolęd wszyscy podzielili się opłatkiem i złożyli sobie życzenia.
W tym dniu rozstrzygnięty został konkurs na najładniejszą ozdobę i stroik świąteczny wykonany przez dzieci. Utrudnieniem miały być materiały, gdyż wszystkie prace zrobiono z rzeczy przeznaczonych do recyklingu. Zwycięzcy to: Anna Chochorowska, Małgosia Nowobilska, Aneta Hornik i Kacper Mucha. Wszystkim uczestnikom dziękujemy za udział.
Pani dyrektor przekazała również nagrodę Klaudii Nędza za zajęcie II miejsca w powiatowym konkursie literacko- plastycznym „Ja, mój kraj, moja mała ojczyzna”. Nagroda została przesłana do szkoły, gdyż dziewczynka z powodu choroby, nie mogła odebrać jej osobiście.
Zarówno wszyscy goście, jak i dzieci z uśmiechem na twarzach żegnali się, opuszczając szkołę.
Agata Obrochta
Wigilia zwyczaje i obrzędy
W Wigilię w każdym polskim domu stanie pięknie ustrojona choinka, na stole znajdzie się 12 potraw i wolne nakrycie dla nieobecnych bliskich albo dla zabłąkanych wędrowców. Podzielimy się opłatkiem, obdarujemy prezentami.
Wigilia
Słowo wigilia pochodzi z języka łacińskiego i oznacza czuwanie. Dawniej w Kościele w dzień poprzedzający większe uroczystości obowiązywał post, wierni zaś przez całą noc oczekiwali na tę uroczystość, modląc się wspólnie. W Polsce Wigilia Bożego Narodzenia weszła na stałe do tradycji dopiero w XVIII wieku. Główną jej częścią jest uroczysta wieczerza, złożona z postnych potraw. Wieczerza ta ma charakter ściśle rodzinny. Zaprasza się czasami na nią, oprócz krewnych, osoby mieszkające samotnie.
- Sianko pod obrusem przypomina, że maleńki Jezus urodził się w szopce i leżał w żłóbku.
- 12 potraw symbolizuje 12 apostołów albo też 12 miesięcy. Jeśli nie uda się przygotować ich aż tyle, na stole powinna się znaleźć nieparzysta liczba dań, lecz im ich więcej, tym większy dostatek i więcej dobrodziejstw spłynie na dom.
- Wolne nakrycie zostawia się dla Chrystusa, który zaraz przyjdzie na świat, lub dla zabłąkanego wędrowca. W ten sposób wyrażamy również pamięć o naszych bliskich, którzy nie mogą świąt spędzić z nami, lub tych, którzy już odeszli.
- Opłatkiem, świętym chlebem, dzielimy się na znak pojednania, miłości, przyjaźni i pokoju. Opłatek znali już najwcześniejsi chrześcijanie – otrzymywali go ci, którzy nie byli na mszy. Dzisiaj jest to już wyłącznie polski zwyczaj, którego najważniejszym przesłaniem jest pojednanie.